Kefalonia, voor altijd in ons hart!

Tekst: Sylvia Poort

We zouden eigenlijk naar Chios maar het werd Kefalonia. Dat het zo moest zijn zou later blijken.

De eerste dag nog even wennen, beetje afwachtend alsof we nog niet wisten wat we, na de meeste Ionische eilanden te hebben gezien, hier konden verwachten.  Het was zondag en we zaten op het Platéia Valianou in Argostoli, waar griekse kinderen zich vermaakten op hun fietsjes en de bijbehorende families drukke gesprekken voerden op een van de vele terrassen. We namen de omgeving in ons op, slenterden door de bekende Litho Stroto ( Dé winkelstraat van Argostoli) langs de haven, waar het nu stil was vanwege de zondag. Plotseling kregen we een zeeschildpad in het vizier…..verassing! dat waren we nog nergens tegen gekomen. Toch leken we in eerste instantie iets te missen, maar konden de vinger er niet opleggen. Dat kwam later op die dag, zittend op ons balkon met een formidabel uitzicht over zee wisten we ineens wat er miste. Oudheid…….natuurlijk de aardbeving van 1953 heeft alles verwoest, en alles moest daarna opnieuw opgebouwd worden. En dan de aardbeving van afgelopen januari en februari! We zouden snel ontdekken hoeveel schade die had aangericht. Maar was de ziel van Kefalonia daarmee ten onder gegaan? Welnee, wij gingen die vast en zeker opnieuw ontdekken, ik wist het zeker!  Dus op naar de autoverhuur!

Argostoli - Baai Argostoli

Nog dezelfde middag de omgeving verkend, de prachtige baai waar Argostoli aan ligt rond gereden om vanaf de overkant te genieten van de uitzichten. Kefalonia is bergachtig, en de bergen reiken tot aan zee, dus waar je ook heen gaat, je moet er omheen of overheen! Dan nog even naar de zuidwestkant gereden, door kleine dorpjes, veel bloemen, mooie kleine baaitjes. Natuurlijk het grote Makris Gialos strand in Lassi is luxe, heerlijke bedjes en parasol voor slechts 6 euro per dag en een hippe loungetent met evenzo relaxte loungemuziek, en je drankjes worden aan je bedje afgeleverd door charmante Griekse boys….tja wat wil een mens nog meer zou je denken!

Op naar het oosten dan. Prachtige tocht door de bergen naar Sami. Lieflijk haventje, terrasjes en natuurlijk de Taverne Corelli, vernoemd naar het bekende (verfilmde) boek “Captain Corelli’s Mandoline”. Door naar het beroemde  Melisanimeer. Betoverend is inderdaad de lichtinval van boven af. Het dak van de grot ooit ingestort, geeft nu juist dat sprookjesachtige beeld. Helaas is het tochtje in de roeiboot wel kort, iets langer genieten was ook leuk geweest! Maar ja…

Melissani grot (Foto Sylvia Poort)

We rijden verder naar de Drogaratigrotten. Adembenemend! 95 meter naar beneden via traptreden, maar absoluut de moeite waard. In de grootste ruimte (65-45 mt.) worden vanwege de akoestiek( ook wel de Apotheose genoemd, de overgang naar het goddelijke) regelmatig concerten gegeven.

De eerste dag hadden we een flyertje gekregen in de plaatselijke supermarkt. ARK (Animal Rescue Kefalonia) stond er op. Nooit van gehoord, maar het bleek een enorme opvang voor honden te zijn net even buiten Argostoli. Dus wij, als hondengek, moesten erheen. Overdonderd door de hoeveelheid honden, waarvan de een nog mooier en leuker was dan de andere, liepen we langs alle verblijven. Achterin was Griekse Marina aan het werk. Gelukkig spreek ik een mondje grieks en al snel begreep ik dat:

zij hier iedere dag vrijwillig de honden verzorgt; dat de oprichtster brits is; dat Nederland ook heel veel steun verleent;  dat er wel tegen de 300 honden zitten; Gevonden op straat na de laatste aardbevingen of waar dan ook achter gelaten…..

En wij? Wilden wel meteen 10 honden meenemen, maar ja…….we zouden terugkomen, zo beloofde ik Marina.

Onze volgende tocht ging noordoostwaarts, naar Agia Efimia over de nieuwe weg door de bergen. Een prachtige route met veel klimmen en haarspeldbochten, maar wat een landschap! Adembenemend!

Myrtos Beach Kefalonia

Agia Efimia ligt heel mooi aan een dromerige blauwe baai, bootjes, tavernes en de bergen op de achtergrond maken het plaatje wederom compleet. We genieten van het zicht op de haven vanaf een terrasje met natuurlijk kaffé frappe! Dan gaan we naar het noordwesten naar het beroemde Myrtos strand, te zien op iedere ansichtkaart, dus een must, zo werd gezegd. Voor de afdaling naar beneden moet je geen hoogtevrees hebben. Smalle weg met haarspeldbochten en niet overal staat een hekje langs de afgronden, oeps! En dan; staalblauw water, wit zand, inderdaad een plaatje. Maar helaas wordt het niet meer geëxploiteerd. Nergens een taverne of iets te bekennen. Een verlaten en stukgewaaide strandtent herinnerd aan betere tijden. Heel jammer.

Fiskardo Kefalonia (Foto Sylvia Poort)

Een echte aanrader is Fiskardo in het uiterste noorden. Het enige nog authentieke dorp van Kefalonia, ontsnapt aan de gevolgen van de grote aardbeving, met kleurrijke Venetiaanse huizen, kleine straatjes, een drukke haven, en overal bloeiende bougainvilles. Daar is de ziel van Kefalonia nog overduidelijk aanwezig, en kun je je een voorstelling maken van hoe de rest van het eiland er ooit heeft uitgezien. De weg ernaartoe is helaas door de laatste aardbeving niet meer veilig begaanbaar, en het geld voor herstel is even op….dus omrijden dan maar.

Vanaf Assos nemen we de kustweg terug naar Argostoli. Enorme uit zee oprijzende krijtrotsen, blauwe baaien, kleine dorpjes onderweg en uiteraard de viskwekerijen beneden in zee, bieden een scala aan beelden om nooit te vergeten. We zijn stukje bij beetje bezig verliefd te worden op Kefalonia.

De volgende morgen besluiten we om voor elf uur in de haven van Argostoli te zijn om het dagelijkse schildpaddenbezoek te zien. En ja, de vissersboten zojuist teruggekeerd, hun vangst verkocht aan handelaren en de restanten voor eigen verkoop, bieden een kleurrijk schouwspel. Even later zien we dan de grote zeeschildpadden die iedere dag rond de bootjes zwemmen om te kijken wat de vissers zoal voor hun in petto hebben. Voor de toeristen een ware attractie! De mannetjes blijven veelal in deze haven, (geef ze eens ongelijk!) de vrouwtjes komen alleen vanaf Zakynthos zwemmen om te paren en zwemmen dan weer terug om daar hun eieren te leggen. Vermoeiend….

Zeeschildpad (Foto Sylvia Poort)

Agios Gerasimos, de beschermheilige van Kefalonia wordt natuurlijk niet overgeslagen. Zijn resten liggen in een zilveren sarcofaag in het gelijknamige klooster iets ten zuiden van Valsamata. In de kapel is een gat in de grond wat leidt naar het ondergrondse verblijf waar hij blijkbaar jaren gewoond heeft. Het ziet er erg donker uit dus we dalen niet af! De tuin is prachtig aangelegd, vooral de plataan uit 1570 maakt diepe indruk. Tegenwoordig wordt het klooster bewoond en onderhouden door nonnen. In lassi bevindt zich nog de Gerasmios cave. Een kerkje in een berg grot. Een griekse jongeman vertelt (in het grieks) hoe de heilige daar jaren gewoond heeft met slechts een beetje daglicht door een gat in de grot!

Iets verder naar het zuiden liggen de ruïnes hoog boven de grond van het Kastro Agia Georgiou. Even klimmen dus, maar dan kijk je ook tot aan Zakynthos toe! Even buiten de poort is een fantastische taverne gerund door een Engelse dame met haar Griekse man (de kok). Hier kun je voor weinig geld de heerlijkste gerechten eten onder de olijfbomen, wat wil een mens nog meer? Niets dus.

Met de ferry vanuit Argostoli gaan we naar Lixouri, de hoofdstad van het schiereiland Paliki. We schrikken van de enorme schade die de laatste aardbevingen hier teweeg heeft gebracht. Overal gele, groene en rode driehoeken op huizen en gebouwen. Groen is veilig, geel twijfelgeval en rood niet meer naar binnen!

Na een ijskoffietje op het grote plein rijden we westwaarts naar het hoog op de kliffen gelegen Moni Kipoureon. Her en der zijn hele stukken weg ingezakt of compleet verdwenen in de afgronden, daken ingestort of huizen nog in de stutten! Gelukkig zijn alle gevaarlijke delen omheind met paaltjes en linten. Ook de ingang van het klooster is deels verwoest evenals het achterste gedeelte aan de rand van de klif. Behalve een fiks aantal zwerfkatten lijkt er niemand aanwezig. Doodse stilte. We steken in het mooie kerkje kaarsjes aan voor diegene die niet meer bij ons zijn! Dan bij een van de verblijven waar de deur openstaat blijkt de stokoude pope achterin in zijn stoel te zitten. Ik ga er op af, maar hij ziet er vreemd uit. Met de kleur van een pop uit Madame Tussauds; op mijn roepen en aanraking komt geen enkele reactie meer…..hij zal toch niet….godzijdank, er komt een hele diepe zucht, en hij zakt een beetje opzij. Maar wakker wordt hij niet! Het is de pope die altijd slaapt, zo zegt men, maar wij vonden het toch wel eng en besloten hier snel weg te gaan, want wie weet was het zijn laatste adem?...

We bezoeken nog het beroemde Xi-strand met het rode zand, maar het ziet er slecht onderhouden uit helaas. Door de crisis is er overduidelijk geen geld meer voor onderhoud aan al die mooie plekken. Zo ook blijkt het geld op om de politie te betalen en dus kun je overal gratis parkeren, geen haan die er naar kraait! Zou in Nederland ook best eens leuk zijn….

Gelukkig horen we later van de eigenaresse van ons appartement dat er altijd mensen zijn die dagelijks de pope bezoeken om te kijken hoe het met hem gaat. Nou we hopen op het beste dan maar.

Op zondag gaan we terug naar ARK. En toeval bestaat niet zeggen ze, er is zojuist een aantal meiden van Gaia Dogs uit Nederland aangekomen met koffers vol medicijnen, en andere hondenspullen. Zij gaan een week vrijwillig meehelpen met Marina. Ook met Madeline, de Britse beheerster maken we kennis. En dan gaan we wandelen met die mooie zwarte hond die we een week eerder al hadden gespot. Wilma van Gaiadogs gaat mee, en geeft ons veel adviezen. Het gaat prima en we twijfelen niet meer. We noemen haar Noah (van Noach-de Ark)

De dagen die ons nog resten keren we telkens terug om Noah mee te nemen, ook in de auto naar de stad met iemand van Gaiadogs. Het gaat allemaal fantastisch. Ze leert snel. Dan breekt de laatste dag aan. We moeten voorlopig afscheid nemen van Kefalonia en van Noah. Ze wordt getest op Leishmania, gesteriliseerd, ingeënt, en dan pas mag ze naar Nederland. Dus we moeten geduld hebben, maar het is voor een goed doel.

Kefalonia…we hebben haar ziel gevonden, en voor altijd in ons hart gesloten. We komen zeker terug!

En Noah? Nog 7 dagen en dan mogen we haar op gaan halen van Schiphol. Ons cadeautje van Kefalonia.

Sylvia Poort.

Meer Kefalonia»

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---